Hayatta herhangi bir şeye gönülden böyle suyunu çıkarırcasına bağlı olan insanlara çok özeniyorum.
Hayatının amacı ne diye sorsalar bana:
İyi bir insan olmak derim.
İyi bir insan olmak gibi saçma bir amaç olabilir mi ?
Bunun net bir sınırı yok ki...
Hem neye göre kime göre iyi bir insan olucam?
Bir seri katile göre tabi ki iyi bir insanım.
Bi kere alkoliklerin bile hayatta bir amacı var.
Bir kolonya bir ispirto bulsa bile mutlu oluyor adam.
Oysa ben öyle miyim?
Rakı fabrikası emrime verilse umurumda olmaz.
ya da bazıları için gezmek hayatın amacı.
Evden dışarı çıksa mutlu bitti işte.
Hadi bizim cenahtan örnek vereyim:
Umreye ya da hacca gitmek amacı.
Televizyonda görse seviniyor Kabeyi.
Ben çok bilmiş muhalif mümine Kalbin Kabeden değerli olduğuna inanmışım. Ucu bucağı Olmayan soyut hiç bir zaman elle tutulamayacak hakikat.
Kimileri hayvansever; kedilere köpeklere adamış kendini.
O kediler su içtikçe mutlu..
Kimileri çapkınlık peşinde.
Ne kadar çok kadın/adam o derece mutluluk.....
Misal bugün Galatasaray şampiyon olmuş.
İnsanlar ne güzel bir sevinç yaşadılar.
Ben kös kös oturdum "aman bana ne ya" diye.
Bir de negatiften kendini besleyenler var.
İsrail düşmanı mesela.
İsraile sövdükçe rahatlıyor.
Lanetler okudukça hafifliyor.
Bense İsrailin de kalplerde olduğuna inanıyorum.
Olanetli ülkenin başkenti kalpler...
O ceberrutluk o hadsizlik hepimizde var.
Ve o adaletsizlikler her yerde...
Düşündükçe yaşadıkça dünyanın bana göre olmadığını anlıyorum.
Yandan yandan geçip gideyim diyorum şu dünyadan.
Mela şimdi ırmağının akışına ölürüm Türkiye’mi dinliyorum.
Birazdan kırmançi şarkılar dinleyebilirim.
Klkıp halay çekebilirim vs.
Hiç bir yere hiç bir şeye hiç bir gruba hiç bir ideolojiye hiç bir akıma ait olamamanın Yalnızlığını yaşıyorum.
Allah belamı vermiş sanırım.
