Ordu, geçmişte bugünkü Taşbaşı, Kirazlimanı, Saray, Aziziye ve Düz mahallelerinin olduğu bölgede kuruldu. 17000’lü yılların başlarında şehir Kirazliamanı çevresinde küçük bir yerleşim yeriydi.
Tarihi kayıtlara göre ilk şehir merkezine yerleşenlerin büyük bölümü Karadeniz’de balıkçılık yapan ve ticari gemilerde çalışanlar olmuştur. Zaman içerisinde nüfusun artması ile Kirazlimanı’nın doğusunda yeni yerleşim yerleri kuruldu.
Şehir hızla büyürken ve gelişirken 1883 yılında şehir merkezinde meydana gelen talihsiz yangında birçok yapı zarar görürken bu yangın kayıtlara “Büyük Ordu Yangını” olarak geçti.
Şehir neredeyse büyük bölümünün zarar görmesi üzerine yeniden imar çalışmaları başladı.
19. yüzyılın başlarında Eskipazar çevresi önemini yitirmesi üzerine bugünkü Düz Mahalle çevresine şehir yeniden kurulmaya başlandı. Yüz yıllardır köy yerleşim yeri alan Osmanlı Kazası olarak tarih, kayıtlarda yer alıyordu.
Selimiye, Aziziye, Saray, Kirazlimanı, Taşbaşı ve Düz Mahalle içinde olduğu geniş bir alan Nefs-i Bucak kazası adında bir yerleşim yeriydi.
İlk olarak 1869 yılında Osmanlı arşivlerinde Ordu ismi kaza merkezi olarak kayıtlara geçti. Aynı yıl Trabzon Mutasarrıflığı’nın yazısına göre, belediye teşkilatı kurulup, başkanlığını da Hasan Ağa’dır. Bugünkü ilçe statüsünde denk olan nahiyeler olarak Perşembe, Aybastı ve Ulubey oldu.
Tarihler 1920 yılını gösterdiğinde Ordu’nun 6 ilçesi, 318 köyü 180 bin civarı nüfusa sahipti. Nüfusu ve gelişmişliği ile Trabzon vilayetinin en gelişmiş kaza merkeziydi.
Ordu’nun il olabilmesi için TBMM’de görüşmelerde bulunan; Mesudiye mebusu Serdaroğlu Mustafa Bey, Tunalı Hilmi ve Şebinkarahisar mebusu Memduh beydir. 4 Aralık 1920 tarihinde "Müstakil Sancak" yapıldı. Bu karar 69 Sayılı yasayla 4 Nisan 1921 tarihinde yürürlüğe girerek il statüsüne kavuşmuştur.
