Bizim mahallenin gençliği “illegal” kelimesini severdi.Hiç bir zaman “İllede kal” demedik demediler.İlgilenilmek,kavramak,yaşamak ve yaşatmak olarak kavradılar.Gün geldi,illegalleşmeyi ,geçmişi yaşasın, andıklarını unutulmasın anlamına geldiğini öğrendiler.İşte o zaman bir çok şeyin farkındalığını yakaladılar.
Nice isimler birden bilinmedikler hanesine düştü.Bilinen isimler,kapsam alanında değil,daha sonra yeniden arayınız bilgisiyle ileri ki dönemlere yazıldı.Nice isimler ise bilinmesi yasaktı ama yasaklar çözüldü.İşte o günden sonra İllegal kelimesinin giz’i çözüldü.Bazı adların önüne özelden işaretler kordale olarak takıldı,özelden kırmızı işaretler basıldı.Bu durumu bizim mahallenin yaşlı amcaları “Çarşamba damgası” olarak ad verdiler.Çarşamba damgasını yemiş olanlar bir daha iflah olamadılar.Olması yasak ilan edildiklerini yaşayarak öğrendiler.
Yasak be kardeşim,yasak..!
İlk defa duymadıkları gibi son olmayacağını da biliyorlardı .Ama,yasaktı işte.Yasak..! içlerinden birisi ;Yasaklar delinmek için konulmuştur dediğinde diğerleri başlarıyla onamaya girişmeden bedenlerinin bu işler için hazırlandığını gördüler.Hep bir ağızdan bağrıştılar:”Ne yasağı”..? ,yasak yasak ilan edenler için konulmuş bir kuraldır dediklerinde,Yasaların getirdiği o’dur diyecek oldu.Yasa yasayı düzenleyenlerin yasalara uymasını istedikleri için düzenlenmiş güçlüleri,güçlerinden aldıkları yanıyla yasa denilmiş diyerek,Bizler;İllegaliz dediler.İllegal olmak başını buyruk olmaktır diye de anlattılar.
Yasak ve yasaların birlikte oyun oynadıkları saha;iktidarlaşmak olarak görüldü.O günden sonra yasa koyucu olarak bilinenler yasak delicileri de yanlarında taşıdıklarını görmeyecek kadar kör olmuşlardı.
Yasanın adı gün geldi “strateji” olarak değiştirildi,daha ileri giderek “derin”lik ilavesi yapılarak derinleştirildi.En güzel stratejiyse;iktidarlaşmaktı ve İşte onu başaramadık ANNE...Başarılı olamayınca da ;Bir daha beni kapı altlarında,duvar diplerinde,sokak kenarlarında sorma,sorma ANNE;Adımı dilinden çıkart ,velakin UNUTTURMA ANNE.
