TÜRKİYE Cumhuriyeti,1923 yılında daha dünyaya gözlerini Açar açmaz büyük saldırıya uğradı. O doğumu engellemek için ellerinden gelen her şeyi yapan ama o doğuma engel olamayanlar, yenidoğanı boğmak, o da olmuyorsa sakat bırakmak için kolları sıvadılar. İki yıl geçmeden doğuda Şeyh Sait-
isyanı, ondan beş yıl sonra da 23 aralık 1930günü MENEMEN İSYANI… Neden saldırdılar?  Çünkü,yeni devletin adı’CUMHURİYET’ti….
Çünkü:
Cumhuriyet bir kurtuluş savaşının sonunda kurulmuştu. O kurtuluş savaşı, ‘yedi düvel’e karşı kazanılmıştı. Türklere Anadolu’nun en çorak yerinde bir toprak parçası bırakmak, geri kalanını paylaşmak isteyen devleri silah zoruyla ülkeden çıkartıp atmıştı. Vatan, millet, namus gibi kavramlar çoktan çöpe atmış olanlar için, bu kavrakları BAYRAK yapanların Zaferi kolay kolay hazmedilemezdi herhalde. Bir zamanlar
‘hasta adam’ olarak görülen, aciz, yoksun, yorgun, ikinci sınıf
 olarak nitelenen bir halkın, uluslar arası bir toplumun bağımsız özgür, eşit, bir üyesi olarak ortaya çıkması da yenilir yutulur gibi değildi. Cumhuriyet, eski defterleri kapatmış, barış  içinde uygarlığı ve kalkınmanın yolunu tutmuştur.
Yüzyıllardır halkı tarikatlarla, tekkelerle, şeyhlerle, müritlerle Hurafelerle ortaçağ karanlıklarına hapsedip sömürenler için 
Yeni devletin devrimlerini hazmetmek onlar için değildi. 
85 sene önce o yobazlar, sarıklı, cüppeli, çember sakallılar Tipler genç asteğmen KUBİLAYIN başını keserek din elden
Gidiyor diyerek yeşil bir çubuğa kafasını geçirdiler. Bu gün ise ışıt teröristleri ayni caniliği ve beterini yapıyor Vatanına sadık bir milleti ve devleti kimse yıkamaz. Çünkü hiç kimse
nin gücü buna yetmez.’’Bizde varız,biz henüz ölmedik.’