bazılarımız hak ettiği kıymeti bir türlü verememenin mahcubiyeti içinde ..O daima özlenen kucak,İÇİMİZDE EN TEMİZ KALMIŞ YER,kaç yaşında olursak olalım bir LİMAN,bir sığınak
Anneler gününü karşılarken, duygularımı beyaz ve temiz bir kâğıda
dökmeğe çalışacağım… Annemi toprağa verdiğim gün 34 yaşında idim. Onu kaybetmemin yaşamımda ne derin bir boşluğa düşeceğimin farkında bile değildim. Ben yedi yaşında iken annem babamdan ayrılmış ve aradan geçen 27 sene dul kalmış ve 3 çocuğu için kadınlık
hislerini toprağa gömmüştür. O benim hayat da annem babam ve ASİL FEDAKÂR bir dostum olarak kalmış, öylede devam ediyor.
O öldüğü zaman insana olağanlaştırmak için özel bir çaba
gösteriliyor ‘’ölenle ölünmez’’ecel’’tanrının takdiri. Gibi
Kendisi için söyleneceğini hiç aklına getirmediği o sözler de
İçindeki acıyı hafifletecek gerçekleri arıyor. Oysa bulmak istediğim senoryalaşmış bir gerçekten başka bir şey değil.
Dün bir kitap okurken bir cümleye gözüm takıldı ‘’kaybede-
ceğini bildiğin şeylerin kıymetini bil diyordu.’’İşte bu bilinçle
avuçlarına gömüp yüzümüzü, kokusunu ruhumuza çekerek öpmeliyiz annemizin ellerini. Bence anneliğin bir tarifi yok
İddia edildiği gibi, çünkü bütün anneler ayni sever çocuklarını.
yine tekrar ediyorum, herkes çocuk doğura bilir ama ANNE-
LİK BAŞLA BİR İŞTİR. Bu anneler günü tüm annelere bir
başka gözle bakın. Bir sevin onları yeter, inanın bu yatırıma
değecektir….Unutulmasın:kimin üzerinde ANA duası yoksa,
tez yıkılır yaslandığı duvarlar. Tüm eli öpülesi anneler Günü’
nü kutlarım, tüm yaşamları evlatlarıyla gurur duyarak geçsin.
Ölen annelerimiz de nur içinde yatarak Allah rahmet eylesin.
