Annelerimize gösterdiğimiz saygı ve sevgiyi babalarımızdan esirgemek olur mu? Toplum yapımızda babalarımız sert gözükür ama hepsinin yüreği şefkat doludur. Onları mutlu etmek için tek bir sözcük, hatta küçük bir hareket bile yeter: 42 yaşında babamın kucağına oturmak nasip oldu.
BABAMLA kısa bir beraberlik geçirmeme rağmen iki evladım olduktan sonra kısa geçen günlerimin tadını arıyor ve beraber olmadığımız günlerime acıyor, üzülüyorum. Onunla olmanın özlemini çekiyorum. Böyle günlerin bir gün dahi anılıp kutlanması, hele hele şu zamanlar da bir gün bile hatırlanmak, bir insanın yüreğine mutluluk kıvılcımları verir. Mutluluk kıvılcımları çoğalır ve başka yüreklere mutluluk ateşi olarak geri döner. Bu mutluluk hasreti baba sevgisinden mahrum soğuktan üşüyen yürekleri ısıtmaya yeter. Bu sevgi, mutluluk çemberi oluşur. O çember gelir, çocuklarımızla birlikte birileri için çarpan kalpleri bir noktada buluşturur,,ve bu çember bir gün gelir aileyi, torunları, evlatları seni de içine alıverir. Babasız ve baba sevgisinden yıllarca mahrum kalan biri olarak düşünüyorum. Ki! Herkesin böyle günlerde yürekleri mutluluk ateşi ve baba sevgisi ile dolsun. Sevgi çemberi 2018yılı babalar gününde de olsun. Bir babanın ya da bir annenin evlatları için yapamayacağı, göğüs veremeyeceği zorluklar yoktur. 53 senedir eşimle hayat arkadaşı, dost olarak mutlu bir beraberlik geçirdik ve hayatı paylaşmaya devam ediyoruz. İki evladıma babalık, zamanı geldiğinde arkadaş ve ağabey gibi davrandım. Her ikisi de sevip anlaştıklarıyla evlendiler. Gelinimi, kayın peder olarak değil, gelin kızım olarak sevmeye devam ediyorum. Şimdi ise onlar bizim Arkadaşımız oldular. Babalık zor ve mesuliyetli bir iştir. Her kişinin değil er kişinin karıdır. Fındığın içi torunlarımızı ise kazancımız olduğu için çok seviyoruz. Bir çocuğun dünyaya gelmesine katkıda bulunmak babalık değildir. Babalık; emek vermektir, sorumluluk almaktır, çocuğunu ne pahasına olursa olsun koruyup kollamak, güvenli ve huzurlu bir kucak sunmaktır. Babalık; endişe etmektir, merak etmektir, umut ederek daima çocuğunun arkasında durmaktır. Babalık; verdiği mücadele ile gösterdiği cesaretli direnç ile ailesi ile mutlu oluna bilmeyi, hoş görmeyi. Sevmeyi ve kendine güveni çocuğuna modelleyen kişi olmaktır. Anne ve Baba çocukları için kendirlini siper ederler. Bu yüzden çocuklarımız ve evlatlarımız şunu unutmayınız, her anne ve babanın kutsal olduğu sözünü ve düşüncesini paylaşmak istiyorum. Babalar bilsinler ki; evlatlarına madden ne verilirse verilsin sevginin yerini hiçbir şey tutmuyor. Ben bunun acısını yüreğimde hala hissediyorum. Diğer babalar benim bu durumumu göz önünde tutsun… Evlatlarına doğduklarından… Gençlik çağlarına kadar sevgilerini her fırsatta göstersinler… Yoksa büyüdükten sonra gösterilen sevgi çocuklarımızın küçükken hak ettikleri sevgi kadar değerli olmuyormuş… Bunu babam geçte olsa anlayamadı. çocuklarımızın torun torbamızın ve eşlerimizin BABALAR GÜNÜ KUTLU OLSUN
