Sakatlık insanlığın ortak sorunudur.
Gecikmiş bir yazı olmasına rağmen…!
1986 yılında sigarayı fazla içmem dolayısı ile hayatım ve dünyam karardı.ve 51 yaşında dünyada mevcut engelliler sınıfına geçirmiş olduğum felçten dolayı katıldım. Bunu kendi dikkatsizliğim yüzünden olduğunu kabullenerek yılmadan, yorulmadan neden ve niçin oldum? Ben bu duruma düşecek adam mıyım demeden moralimi düzgün tutarak Allaha şükürler olsun, birazcıkta olsa kendimi kurtardım. Yaşadığımız bu dünyada insanın başına neler neler gelmiyor ki. Bu durumumuza şükrederek yaşam azmimi elden bırakmayıp, bugün arabamı dahi kullanıyorum. Ülkemizde yaşayan nüfusun yüzde on ikisine tekabül eden sekiz milyon insan benin gibi engelli vatandaşlarımızdan oluşmaktadır. Engelli yurttaşlarımıza gerekli fırsat eşitliği sağlanarak başkalarının yardımına muhtaç olmadan kendi kendilerine yeter duruma gelmeleri için şimdiye kadar bir dizi düzenlemeler yapılmıştır. Engelli kişilerin insan hassasiyetine saygı gösterilmesi onun en doğal hakkıdır. Biz engellilerin noksanlıkları ne olursa olsun, aynı yaştaki sağlam arkadaşlarımızın sahip oldukları düzgün yaşama koşullarına mümkün olduğu kadar normal ölçüde ve çok miktarda sahip olmak hakkımızdır.Engelli kişiler ekonomik ve sosyal güvenlik hakkına düzgün hayat standardına sahiptiler. Engellilerin özel ihtiyaçları daima düşünülüp göz önüne alınmalıdır ve gerçekleştirilmesi gereken kişiler olarak nitelendirilmelidir. 2005 senesinin temmuz ayında kabul edilen (engeliler yasası tatbik edilerek kağıt üzerinde kalmadan engellilere ayrımcılık yapılmamalıdır.) Engellilerin büyük bir kısmı işsizlik sıkıntısı çekmektedirler. Kamu ve özel sektörlerde engelliler için amaca uygun kontenjanlar açılmalıdır. Engellilerin ulaşım, erişim ve dolaşımları ilgili güçlükleri aza indirilmelidir. Engelliler atıl değil aktif insan kapasitesi olarak görülmelidir. Türkiye’mizde ve ordumuzda engelli bilinci oluşturularak insanlar engel, olduklarından dolayı ayrımcılıkla karşılaşmamalıdırlar. İnsan onuruna yakışır bir hayat yaşamak ve dolayısı ile toplumla kaynaşmak, engellilerin en doğal hakkıdır. Biz engelliler toplumdan ayrı bir kesim değil, toplum içinden gelen kişiler ve toplumun kendisiyiz. Bakın görüyorsunuz ki bende sağlam insanlar gibi gazete sütununda bu yazıyı yazabiliyorum. Bu bakımdan engellilere ayrı olarak değil bütünleştirici gözle bakınız. Engelli olan bizler için herkesin bakış açısı değiştirilmeli ve bizim gibi olanlar SAKIN ACIMSI VE İÇİNİZİ SIZLATAN GÖZLE bakmayınız. Bir gün kimsenin ne olacağı belli değil. Tek kelime ile bizler için acı dolu düşüncelerinizden vazgeçerek önümüzdeki (engelleri kaldırmaya bakınız). Ben daha önceden sizden biri olarak sağlamlığın ne olduğunu biliyorum. Fakat sizler bugünkü durumumuzu anlayamazsınız. Lütfen engellilik halimize değil, engellilerin sahip olduğu becerilere dikkat etmelisiniz. Bütün engellerin aşılacağı ümidi ile engellilerle ilgili sorunlar, insanların tümünü kapsayan “eşitlikçi ve demokratik” bir anlayışla aşılacaktır. Bana bakın bacağım ve .Sol kolum oynamıyor.Bastonla gezerken dengedeyim, fakat Yaşamım budur biliyorum
Özürlü kusurlu değilim, Hepinizin saygı ve sevgilerimle gözlerinden öperim.
Sabretmeye tahammül edin geçicidir, beklenti umudun eylemidir.
