Hayatımızın asıl meselelerini gündemin dışında bırakmak, burhan
Dönemlerinin ödettiği en ağır bedeldir. İlgililer belirli konularda
yoğunlaşır; ne kadar önemli olursa olsun, temel meseleler bir tarafa
bırakılır. Konuşsanız da yazsanız da ilgi alanının içine çekemezsiniz-
onları.’’Sırası mı şimdi ‘’? Denildiğini duyar gibi olursunuz. Politika
nın en mahsurlu taraflarından biriside burasıdır. Ailenin meseleleri
hakkındaki tartışmayı dinlerken, suskun ve hüzünlü bir halde öylece
duruşunun sebeplerini bu açıdan düşünüp efkarlandım.’ Yazsak ne
olacak ?’ şeklinde tezahür eden beyhudelik duygusu beynime saplan
dı. Çok iyi tanıdığım bir duyguydu bu… İnsanın içini dondurur yüreği
ni sızlatır… Bende bu duyguyu doğduktan dört sene sonra gerçek ola
rak yaşadım… aile, anne, baba, çocuklar… Geçimsizlik varsa ayrılma
lımı. ? Tartışılan buydu ben bu ayrılma olayı yedi aylıkken başladı ve
ne sebepten olduğunu bilmememe rağmen annem ve babam beş sene
süren dava neticesinde boşandılar evet tartışılan geçimsizlikti, ‘ya öyle
ya böyle’ mantığıyla yaklaşmak bir meseleyi düğümlemenin metodu
dur çözmenin değil. Şayet çözmenin olsaydı yuvamız yıkılmazdı. Evlilik
mükemmelen yürüyor olmaya bilir. Dengelerin gerektirdiği incelikler var…
çocuklar yani bizler çok önemliydik. ‘ne pahasına olursa olsun devam et
sin’ denilmez elbette. Denilmedi ama hemen ayrılmakta düşünül memeliydi
‘aile nedir.? Evlilik nedir? Hayat nedir?’ sorularını düşününce bucağımız cevaplar yeterliyse problemler karşısındaki tavırlarda olgunluk kazanır.
Kolamı bu? Tabii ki değil. ‘iyi insan’ temel kavramlardan biridir. ‘iyi insan’
olan; iyi annedir, iyi babadır, iyi eştir, iyi evlattır… Genellikle böyledir.
İyi meslek adamı (vazife adamı) olmanın da vazgeçilmez şartıdır ‘iyi
İnsan’ olmak. İnsan, meselelerin meselesidir.
