Rahmetli babamın bir sözü vardır ve gençliğimizde kulağımız da küpe kalması için daima nedense tekrarlardı’’Asil azmaz Bal kokmaz, Yağ kokar, aslı Ayrandır derdi’’yaşımız ilerledikçe ve tecrübe sahibi oldukça rahmetliyi daha iyi anlıyorum. Şuna inanarak söylüyorum ki yaşlı insanlar herkesi tanır sözü çok doğru. Babam ve Şaşmaz ailesinin büyüğü olan Cevat amcayı rahmetle anıyorum. Şuna inanıyorum ki, beklenti umudun, eylemi ve devamıymış. Şaşmaz ailesini ve fertlerini az çok tanıyan biri olarak hele hele rahmetli babaları CEVAT AMCA, iyilik seven. hatır naz, asil duygular içersinde Babamın bana tarif ettiği gibi bir insan ve amca idi 1986 yılında geçirdiğim felçten dolayı, doktorların tavsiye ettiği ilaç Türkiyede yoktu, BİR TAVSİYE ÜZERİNE Cevat amcanın iş yerine gittim. Kendimi tanıttım, rahmetli beni tatlı dili ve güler yüzü ile karşılayarak gel bakalım kardeşliğimin oğlu diyerek ricamı bildirdim ve ilaca ihtiyacım olduğunu söyledim. Mühim değil diyerek Almanya’daki oğlum Mehmed'e iletiriz mühim değil diyerek teşekkür edip elini öperek ayrıldım. Aradan ne kadar zaman geçti bilemiyorum bana haber yolladı. Sevine sevine yanına gittim, bana sanki dünyaları bağışlamış gibi elini öperek onu kucakladım. Cevat
Amca borcumuz ne dediğim zaman anladım ki bana kızdı. Rahmetli baban sağ olsaydı benim çocuklarımdan para alırmıydı dediği zaman yerin dibine girdim, benim çok üzüldüğümü anladı ve geçmiş olsun temennileri içersinde teşekkür ederek ayrıldım.
Devamı yarın
