Türkşeker’e ait yirmibeş fabrikanın ondördü Hükümet tarafından özelleştiriliyor.Bu Fabrikalar Kırşehir, Bor, Çorum, Yozgat, Erzincan, Erzurum, Ilgın, Kastamonu; Turhal, Afyon, Alpullu, Burdur, Elbistan, Muş; bu fabrikalarda yaklaşık 4410 işçi çalışıyor ve yaklaşık; 47 bin pancar tarımı yapan aile bundan geçiniyor.
Bu fabrikalarda çalışan işçilerin özelleştirmeden sonraki akıbetleri belli değil; belki de çok fazla olumsuzlukları yaşayacaklar. Pancar tarımı yapan ve ürettiği pancarı şeker fabrikalarına satan ve kazancını temin edip; bu tarımdan geçinen insanların akıbetleri belli değil. Belki de özelleştirmeden sonra ürününü ederine satamayacak; belki de bu tarım ürününü; üretmeyi terk edip; daha başka tarım ürünlerini deneyecek; başarılı olamazsa; eskiden olduğu gibi Büyükşehirlere göç zorunda kalacaktır.
Şeker stratejik bir üründür; ve kendi kaynaklarımızın bu üretimi yapıp değerlendirmesi son derece önemlidir. Eğer ülkemiz ihtiyaçlarını yerli üretim çarklarından karşılayamazsak; yarın nişaştalı ürünleri ithal zorunda kaldığımız gibi; dövizde bulamayabiliriz. Türkiye 2000 li yıllara kadar tarım alanında kendi kendine yeten Dünya’nın yedi ülkesinden biri iken bugün birçok tarım ürününü ithal eder duruma düştük. Kaldi ki bu fabrikalar kar ediyor; kar eden bir kurumu özelleştirmek bence başarısızlıktır.
