İftira, bir kimseye yalandan suç ve kötülük isnadetmektir. Müfteri, ya kendi suçunu başkasına yükler, veya başkalarına işlemedikleri suçları isnadeder ki, her ikisi de çirkin bir davranış biçimidir. İftira, dil yolu ile başkasının şeref, itibar, namus ve haysiyet gibi manevî haklarına saygısızlıktır.
İftira, özlenen bu saygıdeğer cemiyet idealini kökünden tahrip eden ve ferdin haysiyetine, şerefine, manevî hayatına saldırı anlamına gelen kötü huyların başında gelmektedir.
İslâm ahlâk literatüründe-aslı olsa dahi-din kardeşini hoşlanmayacağı şeyle anmak gıybet, aslı olmayan hususları isnadetmekse iftiradır.
Müslüman, Müslümanın kardeşi olduğu için, birbirlerinin hakkına tecavüz haramdır.
Buda bir nevi tefrikadır.
Tefrikanın ana etkenleri şöyledir
İhtilaf Uyuşmazlık,Anlaşmazlık
Nifak gibi şeylere meyletmedir.
Allah Kur’an-ı Kerim de şöyle bizlere buyururmaktadır:”Allah, bozgunculuğu asla sevmez.(Bakara 205) Diğer bir ayette ise
“Ey inananlar! Eğer yoldan çıkmışın biri size bir haber getirirse, onun iç yüzünü araştırın, yoksa bilmeden bir millete fenalık edersiniz de sonra ettiğinize pişman olursunuz.(Hucurât 6)
İslâm ahlâk literatüründe-aslı olsa dahi-din kardeşini hoşlanmayacağı şeyle anmak gıybet, aslı olmayan hususları isnadetmekse iftiradır.
İftira, islam din’inde çok büyük günahtır, kul hakkıdır.kindarlıktır,
Haset, dedikodu, gıybet, kişiyi alaya almak, küçük görmek, kendini beğenmek gibi kötü huy ve alışkanlıklar, kişiyi iftiraya sürükleyen sebepler arasında gösterilir. Nitekim Hz. Peygamber, doğruluğun, hayrın kaynağı olmasına karşılık- yalanın bizâtihi günah kaynağı olduğunu ifade eder.Bu münasebetle dilin afetlerinden sayılan yalancılık, nemime, gıybet gibi kötü huylarla iftira bir arada düşünülmesi asla mümkün değildir.
İftira, bir kişiye yapılacak zulmün en başın yer alır.
devamı yarın...
