(Tarihten bir yaprak )
En büyük zafer NEFSİNİ tanımaktır.Düşman,insanın kendisidir.DOST ise nefsi tanıyanın kendisidir.Ülke,idare edenin ,oğulları ve kardeşleriyle bölüştüğü ortak malı değildir.Vaktiyle yanılan atalarımız, sağlıklarında devletlerini oğulları ve kardeşleri arasında bölüştüler.Bunun içindir ki, yaşayamadılar. İnsan bir kere oturdumu yerinden kolay kolay kalkmaz. Kişi kıpırdamayınca uyuşur.Uyuşunca laflamaya kalkar.Laf dedikoduya dönüşür.Dedikodu başlayınca da gayri iflah etmez.Dost,düşman olur;Düşman, canavar kesilir !.. Kişinin gücü günün birinde tükenir ama bilgi yaşar.Bilginin ışığı,kapalı gözlerden bile içeri sızar,aydınlığa kavuşturur.Hayvan ölür,semeri kalır;insan ölür,eseri kalır.Gidenin değil,bırakmayanın ardından ağlamalı.Bırakanında bıraktığı yerden devam etmeli.Savaşı sevmem kan akıtmaktan hoşlanmam,yine de, bilirim ki, kılıç kalkıp inmelidir. Fakat bu kalkıp –iniş yaşatmak için olmalıdır.Hele kişinin kişiye kılık indirmesi bir cinayettir.Bir savaş,yalnızca Bey için yapılmaz.Durmaya ,dinlenmeye,hakkımız yok.Çünkü,zaman yok,süre az!... Yalnızlık korkanadır.Sevgi davanın esası olmalıdır.sevmek ise,sessizliktedir.Bağırarak sevilmez.Görünerek de sevilmez!… Osman! Geçmişini iyi bil ki, geleceğe sağlam basasın.NEREDEN GELDİĞİMİ UNUTMA Kİ NEREYE GİDECEĞİNİ UNUTMAYASIN.Hiç bir zaman tarihimizi unutmayalım.Böyle bir metnin varlığı tarihçiler açısından süpekilasyon konusu olup kaynağı muhtemelen Tarık Buhran’ın (1918-1994) Osmancık romanı olabilir.Daima yaşadığımız olaylar karşısında tarihimizden ders almalıyız.Tarihi şan ve şerefle dolu olan T ürk milletini hiçbir kuvvet yıkamaz.Yeter ki birlik ve beraberlik içinde mutlu olarak yaşayalım.
Son bir yıldır hiç ara vermeksizin sizlerle birlikteyim… Biraz dinlenmeye ihtiyacım var. Kısa bir süre sizlerden ayrı kalmak için izninizi rica ediyorum. Saygılarımla
(Tarihten bir yaprak )
En büyük zafer NEFSİNİ tanımaktır.Düşman,insanın kendisidir.DOST ise nefsi tanıyanın kendisidir.Ülke,idare edenin ,oğulları ve kardeşleriyle bölüştüğü ortak malı değildir.Vaktiyle yanılan atalarımız, sağlıklarında devletlerini oğulları ve kardeşleri arasında bölüştüler.Bunun içindir ki, yaşayamadılar. İnsan bir kere oturdumu yerinden kolay kolay kalkmaz. Kişi kıpırdamayınca uyuşur.Uyuşunca laflamaya kalkar.Laf dedikoduya dönüşür.Dedikodu başlayınca da gayri iflah etmez.Dost,düşman olur;Düşman, canavar kesilir !.. Kişinin gücü günün birinde tükenir ama bilgi yaşar.Bilginin ışığı,kapalı gözlerden bile içeri sızar,aydınlığa kavuşturur.Hayvan ölür,semeri kalır;insan ölür,eseri kalır.Gidenin değil,bırakmayanın ardından ağlamalı.Bırakanında bıraktığı yerden devam etmeli.Savaşı sevmem kan akıtmaktan hoşlanmam,yine de, bilirim ki, kılıç kalkıp inmelidir. Fakat bu kalkıp –iniş yaşatmak için olmalıdır.Hele kişinin kişiye kılık indirmesi bir cinayettir.Bir savaş,yalnızca Bey için yapılmaz.Durmaya ,dinlenmeye,hakkımız yok.Çünkü,zaman yok,süre az!... Yalnızlık korkanadır.Sevgi davanın esası olmalıdır.sevmek ise,sessizliktedir.Bağırarak sevilmez.Görünerek de sevilmez!… Osman! Geçmişini iyi bil ki, geleceğe sağlam basasın.NEREDEN GELDİĞİMİ UNUTMA Kİ NEREYE GİDECEĞİNİ UNUTMAYASIN.Hiç bir zaman tarihimizi unutmayalım.Böyle bir metnin varlığı tarihçiler açısından süpekilasyon konusu olup kaynağı muhtemelen Tarık Buhran’ın (1918-1994) Osmancık romanı olabilir.Daima yaşadığımız olaylar karşısında tarihimizden ders almalıyız.Tarihi şan ve şerefle dolu olan T ürk milletini hiçbir kuvvet yıkamaz.Yeter ki birlik ve beraberlik içinde mutlu olarak yaşayalım.
Son bir yıldır hiç ara vermeksizin sizlerle birlikteyim… Biraz dinlenmeye ihtiyacım var. Kısa bir süre sizlerden ayrı kalmak için izninizi rica ediyorum. Saygılarımla
