Merhaba dostlar.
Artık o kadar kötü şeylere alıştık ki, olmazsa yadırgar hale geldik sanki. En kötüsü dediklerimiz bile normal gelmeye başladı.
Şehit haberlerinde rakam bekler olduk. Hatta haberlerde bile bir dakika sürmeyen zamanlamada ah vah ile dövünür hale geldik. Ülkemizde evlendirme programlarının, ses yarışmalarının bile haberlerden daha ön planda olduğu halkımızın beyninde yer edindirilmeye çalışıyor. Çünkü biz safız. Ne verirseler ona inanırız. Sorgu sual yok.
Suriye’deki savaştan kaçıp ülkemize sığınan insanlardan daha az alakadar olduk şehit ailelerimizle. Daha az yardım topladık. Daha az halini hatırını sorduk. Oysa onlar hep vatan sağ olsun diyordu. Ama bu vatan bu gidişle sağ olmayacak.
Fransa’da patlayan bombada herkes Fransa’ya duaya tutuştu. Bu tutuşanlardan hanginiz Mehmetçiklerimize dua ettiniz? Hanginiz profilinizi kararttınız. Hanginiz el açıp bir Fatiha okudunuz? Hanginiz içinizden gelerek şehitlerimize bir Yasin okudunuz? Söyleyin bana hangimiz bir dakikadan fazla düşündük kendi vatanımızın evlatlarını? Hangimiz?
Ülkenin önde gelen liderlerinin derdi hala bir grup cemaat, hala başkanlık sistemi, hala Amerikan hayranlığı… Yetmedi mi bu kadar can artık vatanınızı düşünmeniz gerektiğini açıklamaya? Daha kaç evlat vereceğiz uğruna bu toprağa?
İzmir’i İstanbul’u da bir Hakkari’si Van’ı da bir memleketimin. Ama insanlık desen ölüyor gitgide. Rabbim işini bilir fakat bu terör laneti neden Müslüman ülkelerin başında? Biz dini yaşarken insanlığımızı mı unutuyoruz acaba? Cennetin anahtarını da satmıyorlar lakin biz almış gibi neye özgüven bu? Neyin kavgası? Neyin dökülen kanı?
Aklım havsalam almıyor dostlar.
Ben bu kirli dünyanın temiz çocuğu kalmak istiyorum. Askerlerimizin de… Daha çocuk yaştalar. Askerliğini yapmayana kız yok derler. Adam olmaz derler bu ülkede. Şimdi yerin dibine batsın sizin adamlığınız da kızlarınız da. Eline silah almakla mı adamlık kanıtlanır. Kanının akmasıyla mı adam olunur? Bırakın artık bu düşünceleri. Kaçıncı devirdeyiz ve biz hala bu soruna çözüm bulamadık. Açılım açılım diye tutturanlar bakın şimdi ülkenin haline… Saçılımlardayız. Daha kaç evin ocağı sönecek? Daha kaç aile dağılacak? Daha ne kadar savrulacağız?
Ne kadar saçılacağız kırık-dökük? Darmadağınık.
Biri beni karşısına oturtup açıklama yapabilir mi artık? Siz açıklayın ben anlarım. Ama aynı masum çocuk kalmak istiyorum. Bu kirli oyunlarınıza alet olmak istemiyorum.
Hoşça kalın dostlarım.
Bir el gelse tutsa ellerimizden. Yada gelmiş olan eli tam anlamıyla okuyup anlatsak herkese… Bu ülkenin kurtuluşunun nasıl olacağını açıklayan liderimize güvensek artık. Kan akmasa. Can yanmasa. Daha fazla saçılmasak sağa sola…
Olmaz değil mi? Ne de olsa açılımı geçtik biz. Saçılımlardayız.
