Unesco’nun Dünya Mirası Misyonu
a ) Doğal ve kültürel mirasların korunma altına alınmasını sağlamak ve ülkenin Dünya Miras Sözleşmesine taraf olmalarını teşvik etmek
b )Sözleşmeye taraf Devletleri kendi toprakları içersinde yer alanlar, Dünya Miras Listesi’ne kaydedilmek üzere aday göstermeleri yönünde teşvik etmek
c )Sözleşmeye Taraf Devletleri, kendi toprakları içersinde yer alan alanları, Dünya Miras Listesi’ne kaydedilmek üzere aday göstermeleri yönünde teşvik etmek;
d )Sözleşmeye Taraf Devletleri, kendi toprakları içersinde yer alan Dünya Miras alanları için yönetim planları ve muhafaza durumlarını değerlendirmek üzere raporlama sistemleri geliştirmeleri yönünde teşvik etmek,
e )Taraf Devletlerin Dünya Miras alanlarının korunmasına, teknik yardım ve profesyonel eğitim sağlayarak katkıda bulunmak;
f )Tehlike Altındaki Dünya Miras alanları için acil yardım sağlamak;
g )Taraf Devletleri, Dünya Miras alanlarının muhafaza edilmesinin gerekliliği hususunda toplumda farkındalık yaratmaları konusunda desteklemek;
h )Kültürel ve doğal miraslarının muhafaza edilmesinde, yerel halklarında katılımının sağlanmasını teşvik etmek;
i )Dünya kültürel ve doğal mirasının korunması hedefi doğrultusunda uluslararası işbirliğini teşvik etmek.
k ) Dünya’da kültürel farklılık, doğal zenginliğin eşsiz örnekleri olan varlıkları koruyan, gözeten uluslararası topluluğun bir parçası olmaktır.
Unesco Dünya Miras Listesinin Oluşum Süreci
1 ci Dünya Savaşı’ndan sonra ortaya atılmıştır. 1972 yılına gelindiğindeyse ‘Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunmasına Dair Sözleşme’ ilki kültürel alanların, ikincisiyse doğanın korunmasını, hedefleyen ve o ana kadar farklı iki eylem olarak yürütülen hareketlerin bir arayış getirilmesiyle UNESCO tarafından benimsenmiştir. 1959 senesinde Mısır ve Sudan Hükümetlerinin su altında kalma tehlikesiyle karşı karşıya kalan Abu Simbel Tapınakları’nın korunması için yaptığı başvuru sonrasında Unesco tarafından başlatılan kampanya ile yaratılmıştır. Sular altında kalması muhtemel alanlardaki arkeolojik kazı çalışmalarına hız verilmiş ve söz konusu tapınaklar aşamalarla kuru bir alana taşınmıştır. Toplam 50 ülkenin yardımda bulunduğu bu kampanya, üstün evrensel taşıyan miras alanlarının korunmasındaki duyarlılığa önemli bir örnek teşkil etmiştir. 1965 yılında ABD de düzenlenen bir konferansta dile getirilmiş, ‘Dünyanın olağan üstü doğal ve tarihi alanlarının günümüz ve geleceğin dünya sakinleri için korunmasına yönelik’ bir işbirliğine geçilmesi önerilmiştir. Bu öneriler daha sonra ‘Birleşmiş Milletler’in 1972 tarihinde Stokholm’de gerçekleştirdiği bir konferansta yeniden gündeme alınmış ve nihayetinde 1972 sözleşmesi benimsenmiştir. Devamı Yarın
