1. Bilgi Verme Yükümlülüğü:
Kanunun 3. Maddesinde düzenlenen bilgi verme yükümlülüğü, aslında teknik ve sistemsel anlamda elektronik ticaret üzerinde gerçekleşen bir satış işleminin doğru bir şekilde ilerleyebilmesini ve bu alım-satımdan kaynaklı işlemin neticesinde alıcının muhatap bulabilme garantisinin verilmesiyle elektronik ticaret işlemine dair güven oluşturulması ve güvence sağlanmasını amaçlayan bir düzenlemedir. Bu anlamda alıcının hizmet sağlayıcıya dair ulaşılabilir ve güncel tanıtıcı bilgileri edinmesi, sözleşmenin kurulmasında gerçek iradelerin uyuşmasını sağlamak üzere teknik adımların belirtilmesi, alıcıya sağlanan güvenin sözleşmenin kurulmasından sonra da devam edeceğinin temini, sağlıklı veri girişine ilişkin teknik yönlendirmelerin varlığı, başvurulan gizlilik kuralları ve alternatif uyuşmazlık çözüm mekanizmalarına ilişkin alıcıyı aydınlatma imkânı sağlanmaktadır. Ayrıca, devam eden maddelerde hizmet sağlayıcının bilgi verme yükümlülüğü kapsamında bağlı olduğu meslek odası ile meslekle ilgili davranış kurallarını ve bunları elektronik ortamda alıcıya hangi araçlar vesilesiyle ulaşılabilir kılındığını izah etmesinin bilgi verme yükümlülüğü kapsamında kabul edildiği görülmektedir.
Son olarak, kanun koyucu hizmet sağlayıcının sözleşme hükümleri ve genel işlem şartlarının alıcı tarafından saklanabilir nitelikte hakimiyetine sunulabilmesini de bilgi verme yükümlülüğü kapsamında değerlendirmiştir.
